Produkty kosmetyczne, jak wszystko co trafia na rynek, muszą zostać wcześniej przebadane. Najczęściej bada się je, wykorzystując metody instrumentalne, chemiczne, fizyczne i mikrobiologiczne. Jednak wszystkie one dla konsumenta nie mają takiego znaczenia jak badanie pod kątem cech sensorycznych. Ocena cech produktu kosmetycznego przy pomocy zmysłów jest podstawą do określenia wrażeń, jakie powstają po ich zastosowaniu, budują postrzeganie jakości danego produktu i bardzo często decydują o tym, czy konsument go zaakceptuje i zdecyduje się na zakup.
Badanie organoleptyczne produktów kosmetycznych
Badania organoleptyczne (sensoryczne) to jedna z najważniejszych metod oceny produktu kosmetycznego i to zarówno na etapie jego tworzenia jak i potem, w trakcie potwierdzania skuteczności. Daną cechę wyrobu analizuje się przy pomocy zmysłów wzroku, węchu, smaku i dotyku. I to ostateczne wrażenie odczuwalne po aplikacji kosmetyku budują końcową ocenę i opinię o produkcie.
Największym wyzwaniem dla każdego producenta jest subiektywność oceny. Dlatego do tego rodzaju badań zaprasza się wyłącznie osoby o określonej wrażliwości sensorycznej, tzw. panelistów. Tylko rygorystyczne przestrzeganie schematycznych procedur może dać w miarę obiektywny wynik analizy.
Które cechy kosmetyku bada się metodą organoleptyczną?
Dokonując analizy sensorycznej wyrobów kosmetycznych, badaniu podlegają następujące cechy:
- efekt poduszki – sprawdza ilość emulsji odczuwalnej pomiędzy wskazującym placem a kciukiem w trakcie pocierania ich o siebie, do badania należy wziąć zawsze tę samą ilość produktu;
- jednolitość – ocenie podlega jednolitość i gładkość produktu oceniana w naczyniu a potem, zawsze ta sama ilość kosmetyku, zostaje przeniesiona na skórę przedramienia i tam rozsmarowana;
- konsystencja – palec zanurza się w kosmetyku pod kątem 45-60° i energicznie wyciąga, ocenia się opór produktu w trakcie zanurzania;
- przyczepność – z pojemnika pobiera się niewielką ilość kosmetyku na opuszek palca, powinien powstać trwały stożek, który nie rozlewa się i nie spływa, w trakcie badania ocenie podlega również efekt, jaki produkt pozostawia na skórze;
- rozprowadzanie – zawsze tę samą ilość produktu nanosi się palcami na przedramię i rozprowadza, ocenia się opór stawiany przez wyrób;
- kleistość – produkt nakłada się na przedramię, rozprowadza, a po chwili przykłada dłoń do posmarowanego punktu, sprawdzając, czy się klei,
- tłustość i natłuszczenie – kosmetyk nakłada się na przedramię i sprawdza obecność tłustego filmu od razu po aplikacji, po 30 min. oraz po 1 godz.;
- wchłanianie – produkt nanosi się na przedramię i ocenia czas wnikania w naskórek;
- wygładzanie – kosmetyk nakłada się na przedramię i sprawdza gładkość skóry po 30 min. oraz 1 godz., porównując do miejsc bez produktu;
Urządzenia do produkcji kosmetyków na skalę masową
Na jakość wyrobów kosmetycznych wpływa oczywiście proces produkcyjny oraz technologie, które wykorzystano do ich pozyskania. Najważniejszym z urządzeń stosowanych do produkcji kosmetyków jest mieszalnik dostosowywany do danego typu procesu. To on ma zasadniczy wpływ na ostateczną jakość produktu. Mieszalniki i homogenizatory to urządzenia przeznaczone do wyrównywania gęstości masy kosmetycznej, jej stężeń, do osiągnięcia wymaganego stopnia wymieszania się wszystkich substratów w jak najkrótszym czasie i przy zużyciu jak najmniejszej ilości energii. Zastosowanie procesu homogenizacji pozwala osiągnąć produkty kosmetyczne cechujące się dużą stabilnością i trwałością, o najlepszych cechach organoleptycznych.
Źródło: urlinski.com.pl – mieszalniki